Werkplaats
De digitale rondleiding door het Saarland horlogemuseum is mogelijk gemaakt met de steun van:
De werkplaats
In deze kamer was de winkel van de familie Franz (Frantz) gevestigd, maar het was vooral een werkplaats. De werkbanken die hier te zien zijn, veel gereedschappen en machines evenals een kassa komen uit hun bezit en dateren grotendeels uit de 19e eeuw.
De klokken in de twee etalages staan naar buiten gericht.
Draaibank
De platte pan-draaibank wordt bediend met een vioolboog, aangezien handmatige bediening nauwkeuriger was dan een elektromotor.
Beschrijving: De Zwitserse topdraaistoel bestaat uit twee losse koppen, de zwaardere steun en een rail. Aan het ene uiteinde van de rail is een losse kop bevestigd. De andere twee delen zijn verplaatsbaar en vast te zetten op de rail. Het werkstuk wordt tussen de holle korrelpunten gestoken. Een rol wordt op de te roteren as geklemd of op het midden van de losse kop. De aandrijving met een roterende boog vereist natuurlijk dat de graver slechts in één richting mag aanvallen. De draaiboog bestond uit z. B. gemaakt van een zeer elastische staaf van balein, aan de uiteinden waarvan een koord was bevestigd.
Regelaar 1
Na voltooiing van een reparatie moet de klok nog worden afgesteld. Dit betekent niet alleen het exact instellen van de tijd, maar ook het regelen van de nauwkeurigheid van de klok.
Iedere horlogemaker had vroeger een regelaar, een slingeruurwerk met een precisie uurwerk en temperatuurcompensatie, eventueel ook met luchtdrukcompensatie. De gerepareerde klok werd op dezelfde tijd gezet en na enige tijd b.v. B. een dag, vergeleken met de precisieslingerklok.
Regelaar 2
Dit tweede slingerhorloge met een Graham-echappement is gemaakt door Martin Machlinski, lid van de Saarland Watch Museum Association. De klok in een aan de voor- en zijkanten geglazuurde houten kast heeft een witmetalen wijzerplaat met een messing rand, een grote minutenwijzer, een kleine secondewijzer in een wijzerplaat onder de twaalf uur, een kleine uurwijzer in een wijzerplaat boven de zes uur. De opbouw is vergelijkbaar met Riefler-penduleklokken en klokken van Strasser en Rohde van rond 1900. De klok heeft een messing gewicht waarvan het touw over een katrol loopt, en een secondenslinger met luchtdrukcompensatie. Deze – uitgevonden door Riefler – bestaat uit vier in serie geschakelde barometerkan (aneroïdekan), die samentrekken of uitzetten als de luchtdruk verandert en zo een stuk gewicht omhoog of omlaag verplaatsen. De effectieve lengte van de slinger wordt zodanig gewijzigd dat de kleine snelheidsverandering die wordt veroorzaakt door de drukverandering wordt gecompenseerd.
Tegenwoordig wordt de tijd verkregen via radio of internet en wordt de afstelling elektronisch uitgevoerd.
De "Wagumat" timegrapher wordt gebruikt voor snelheidsmeting op mechanische, elektrische en elektronische horloges en vergelijkt de oscillaties van de snelheidsregelaar met een kwartsgestuurde normale frequentie. Het meetresultaat wordt zichtbaar gemaakt met behulp van een op papieren stroken gedrukt diagram. Het klokmechanisme wordt links (elektronische klokken) of rechterkant (mechanische klokken) van de gecombineerde microfoon geplaatst en, afhankelijk van het type regelaar, wordt de juiste knop ingedrukt (een van de negen knoppen - bijv. 32 kHz kwarts, 4 MHz quartz, led-display, mechanische klok met slagnummer 18000-21600, stemvorkklok, aansluiting van een klemmicrofoon voor het meten van een grote klok). Uit het diagram op de papieren strook kunnen uitspraken worden gedaan over het geluidspatroon en dus over afwijkingen van de normale frequentie en ruis. Het type ruis geeft ook informatie over de oorzaken van de fout.
Het register
De kassa heeft in het bovendeel een voorziening waarin briefpapier van de ene rol naar de andere rol kan worden afgerold. Door aan een knop te trekken wordt een rol over een stang gedraaid, wordt een bel geactiveerd en wordt het papier verder getransporteerd. Door een venster in het deksel kan op het papier worden geschreven. Alle inkomsten van de dag werden op de rol bijgeschreven. Na sluitingstijd werd de kassa afgerekend en de bonnetjes gecontroleerd. De lade in het onderste gedeelte heeft vijf vakken voor munten en bankbiljetten. Op de achterkant, d.w.z. de kant waar de klant op staat, zijn grote tinnen letters gespijkerd die het woord KASSE vormen.
Er is een kasboek uit 1905 bewaard gebleven. Daarin vind je veel Italiaanse namen, gastarbeiders uit een tijd dat Saarland rijk was en Saarbrücken nog de "metropool van het westen" was. Ze kochten een zakhorloge voor hun ondergrondse werk, dat ze elke maand 'afbetaalden'.
